کد مطلب:304430 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:186

وفای به نذر
وَ الْوَفاءَ بِالنَّذْرِ تَعْریضاً لِلْمَغْفِرَةِ؛ و برای آمرزش از گناه، وفای به نذر را [قرار داد]. وفای به نذر، از نشانه های نیكوكاران و بندگان شایسته خداوند است و از آیات سوره «دهر» كه ترجمه آنها را در اینجا می آوریم، اهمیّت نذر و وفای به آن و نیز جایگاه رفیع وفاكنندگان، به خوبی روشن می شود:

به یقین، ابرار و نیكان، از جامی می نوشند كه با عِطر خوشی آمیخته است. چشمه ای كه بندگان خدا از آن می نوشند و به دلخواه خویش جاری اش می كنند... همان بندگانی كه به «نذر» خود، وفا می كردند و از روزی كه گزندِ آن فراگیرنده است، می ترسیدند... و به پاس دوستیِ خدا، بینوا و یتیم و اسیر را خوراك می دادند. [و می گفتند] ما برای خشنودی خداست كه به شما می خورانیم و پاداش و سپاسی از شما نمی خواهیم... بی گمان ما از پروردگارمان، روزی كه تیره و بسیار سخت است، هراسناكیم... پس خدا هم آنان را از آسیب آن روز، نگاه داشت و شادابی و شادمانی به آنان ارزانی داشت: «فَوَقاهُمْ اللَّهُ شَرَّ ذلِكَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةًوَ سُرُوراً». [1] .


[1] سوره دهر، آيه 5 تا 22 مطالعه شود.